0
992
Nasi pracownicy notorycznie opuszczają bez naszej wiedzy zakład pracy udając się do sklepu, czy też w innych nieznanych nam celach. Często trudno nam jest zweryfikować, czy pracownik opuścił zakład pracy jeden raz i czy zmieścił się w czasie 15 minut przysługującej przerwy. Czy i w jaki sposób formalnie możemy zdyscyplinować pracownika do uzyskiwania dodatkowej zgody na opuszczenie zakładu pracy?
ODPOWIEDŹ
Pracownik nie ma zupełnej swobody co do wykorzystania płatnej przerwy. Jeśli Państwo chcecie mieć możliwość kontrolowania rzeczywistego czasu poświęconego na przerwę, warto zobowiązać pracowników do konieczności albo uzyskania dodatkowej zgody na opuszczenie zakładu albo na konieczność odnotowania tego faktu w przyjęty sposób.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 134 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, pracownikom, których dobowy wymiar czasu pracy wynosi co najmniej 6 godzin przysługuje płatna przerwa. Przerwa ta ma trwać co najmniej 15 minut i jest wliczana do czasu pracy, zatem pracownik za ten czas otrzyma wynagrodzenie, tak jakby go normalnie przepracował.
Warto nadmienić, że w przypadku gdy zatrudniamy młodocianych, to zgodnie z art. 202 § 31 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, przysługuje im nieprzerwana 30-minutowa przerwa, za którą otrzymują wynagrodzenie.
WAŻNE: Kwestie dotycząc wykorzystania obowiązkowej płatnej przerwy, powinny być uregulowane w regulaminie pracy albo w obwieszczeniu jeśli pracodawca nie jest zobowiązany do wydania regulaminu (zatrudnia mniej niż 20 pracowników). To w tych regulacjach można postanowić, że pracownik ma obowiązek odnotowania opuszczenia zakładu pracy.
Sąd Najwyższego w wyroku z 16 marca 2017 r. (sygn. akt I PK 124/16) w sprawie pracownika, który uważał, że niesłusznie został zwolniony z pracy z powodu notorycznego łamania regulaminu pracy, poprzez opuszczanie zakładu pracy bez informowania pracodawcy, a tym bardziej uzyskiwania pozwolenia od przełożonego na takie zachowanie sąd nie przychylił się do argumentacji pracownika, że ma on prawo puszczać zakład bezwzględnie w czasie przerwy, uznał, iż prawo do przerwy powinno być realizowane z poszanowaniem innych obowiązków pracowniczych, a także regulaminu pracy. Pracownik pozostając w stosunku pracy z pracodawcą jest związany tym stosunkiem, a także innymi przyjętymi w zakładzie pracy regulacjami, także w czasie przerwy w pracy.
Zatem, opuszczenie miejsca pracy bez nawet informacji o tym fakcie, może stanowić łamanie regulaminy pracy i pociągać za sobą konsekwencje dla pracownika. W tym przypadku, zdaniem Sądu Najwyższego, wyjście poza miejsce pracy w celu np. spożycia posiłku, powinno zostać zgłoszone, jeśli wymagają tego zasady przyjęte w miejscu pracy pomiędzy pracownikami, a pracodawcą.
Z tego wynika, pracownik nie ma pełnej swobody w zakresie czasu i podjęcia decyzji o opuszczeniu zakładu pracy jeśli takie regulacje zostaną wprowadzone w zakładzie pracy. Ich nie przestrzeganie może dla pracownika rodzić przykre konsekwencje do zwolnienia z pracy włącznie.
Możliwe jest w tym przypadku stosowanie kary upomnienia, nagany albo pieniężnej.
Podstawa prawna: art.134, 202 § 31 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 917 z późn.zm.).
