Odpowiedź
Do czasu pracy handlowca wlicza się czas dojazdu i powrotu do miejsca, w którym rozpoczął on pracę. Miejsce rozpoczęcia i zakończenia pracy, jak wynika z pytania, powinno być ustalane indywidualnie dla każdego handlowca. Jeśli w umowie o prace ma on wskazane, ze pracę może wykonywać w domu, wówczas miejscem rozpoczęcia i zakończenia pracy jest jego miejsce zamieszkania, a w przeciwnym wypadku tym miejscem będzie siedziba pracodawcy.
Uzasadnienie
Zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie pracy (art. 128 k.p.) czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Co do zasady czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy. Natomiast jeżeli jest to uzasadnione przyczynami obiektywnymi lub technicznymi lub dotyczącymi organizacji pracy, okres rozliczeniowy może być przedłużony, nie więcej jednak niż do 12 miesięcy, przy zachowaniu ogólnych zasad dotyczących ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników.
Warto wspomnieć, że rozkład czasu pracy danego pracownika może być sporządzony – w formie pisemnej lub elektronicznej – na okres krótszy niż okres rozliczeniowy, obejmujący jednak co najmniej 1 miesiąc. Pracodawca przekazuje pracownikowi rozkład czasu pracy co najmniej na 1 tydzień przed rozpoczęciem pracy w okresie, na który został sporządzony ten rozkład.
Jak już wspomniałem czas pracy obejmuje także dojazdu do klienta, co potwierdza wyrok SN z 6 maja 2014 r, (sygn. akt II PK 219/13), w którym czytamyCzasem pracy (art. 128 § 1 KP) pracownika wykonującego obowiązki pracownicze na określonym obszarze, do czego niezbędne jest stałe przemieszczanie się, jest także czas poświęcony na niezbędne przejazdy. W czasie tych przejazdów pracownik pozostaje bowiem w dyspozycji pracodawcy, a świadczenie pracy (wykonywanie obowiązków pracowniczych) polega na samym przemieszczaniu się, bez którego nie byłoby możliwe wykonanie podstawowych zadań pracowniczych. Z tego punktu widzenia jest więc obojętne, jakim środkiem transportu pracownik się przemieszcza (własnym, dostarczonym przez pracodawcę, czy publicznym), jak również czym się zajmuje w czasie przejazdu (prowadzi samochód, świadczy pracę możliwą do wykonania w czasie przejazdu, czy też odpoczywa).
Ponadto jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 3 grudnia 2008 r., sygn. akt I PK 107/08) czas pracy w rozumieniu art. 128 KP rozpoczyna się od wyjazdu z mieszkania pracownika handlowego w sytuacji, gdy pracodawca nie zorganizował dla niego żadnego miejsca, które mogłoby być traktowane jako zamiejscowa siedziba pracodawcy, a praca polegała w całości na wykonywaniu zadań w placówkach handlowych, do których pracownik dojeżdżał samochodem z zajmowanego przez siebie mieszkania; czas ten obejmuje również powrót do mieszkania po wykonaniu zasadniczego zadania pracowniczego.
Podstawa prawna: art.128 § 1,art.129 § 1–3 ustawy z 26 czerwca 1976 r.– Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 917 z późn.zm.).
