Jesteśmy pracodawcą ze sfery prywatnej. Na dzień 1 stycznia 2023 r. osiągniemy próg zatrudnienia 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Jakie obowiązki leżą po stronie pracodawcy w związku z utworzeniem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych?
Dział: Temat numeru
Wysokość wynagrodzenia pracownika zatrudnionego w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od wysokości minimalnego wynagrodzenia ustalonego w danym roku kalendarzowym. Począwszy od 1 stycznia 2023 r., wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę wyniesie 3490 zł brutto, natomiast stawka godzinowa nie będzie mogła być niższa niż 22,80 zł. To jednak nie jedyne zmiany, jakie czekają nas w przyszłym roku. Wysokość minimalnego wynagrodzenia w drugiej połowie roku wrośnie ponownie. Otóż od 1 lipca 2023 r. minimalne wynagrodzenie za pracę wyniesie 3600 zł brutto, a minimalna stawka godzinowa 23,50 zł.
Nowym roku kalendarzowy dla pracodawców wiąże się m.in. z obowiązkiem przeliczenia wymiaru czasu pracy obowiązującego pracowników. Liczba dni w poszczególnych miesiącach (poza lutym) wprawdzie się nie zmienia, to jednak liczba dni pracy i dni wolnych może w poszczególnych latach różnić się od siebie. W inne dni przypadają święta i dni wolne od pracy, inna może być zatem liczba godzin do przepracowania w poszczególnych miesiącach danego roku i w całym roku.
Tradycyjny sezon urlopowy możemy uznać za zakończony, kolejny dopiero za rok. Niezależnie od tego jak pesymistycznie rysuje się ta perspektywa, powinniśmy pamiętać, że urlopy wypoczynkowe to nie jedyne urlopy, do jakich pracownicy mają prawo.
Temat pracy zdalnej był już poruszany w naszych materiałach w odniesieniu do konkretnych aspektów opracowywanych rozwiązań. Warto jednak przeanalizować kompleksowo regulacje będące przedmiotem prac, tym bardziej, że czas na przygotowanie się do ich wdrożenia przez pracodawców może okazać się zbyt krótki (vacatio legis – 14 dni), aby zrobić to bezbłędnie. Dotyczy to przede wszystkim kwestii budzących wątpliwości interpretacyjne, co może skutkować praktycznymi problemami.
Pierwszego lipca 2022 r. weszła w życie nowelizacja przepisów podatkowych tzw. Niskie Podatki, która dokonała istotnych zmian w ramach Polskiego Ładu. O ile pierwsza połowa 2022 roku w dużej części należała do podatków i zmian w tym zakresie, to już w drugiej połowie dominować będą przede wszystkim zmiany kadrowe. W sierpniu powinna zostać wdrożona nowelizacja Kodeksu pracy w związku z tzw. dyrektywą Work Life Balance, ale już wiadomo, że nie uda się wdrożyć ustawy w odpowiednim terminie. Mamy też nowelizację Kodeksu pracy w związku z umożliwieniem pracodawcom badania trzeźwości pracowników oraz wpisania na stałe pracy zdalnej do kodeksu. Letnie tygodnie upłynął pod kątem dyskusji o płacy minimalnej. Dodatkowo pracodawców czekają jeszcze inne mniejsze zmiany np. wyższe diety za podróże służbowe.
Polski Ład, czyli obowiązująca od 1 stycznia 2022 r. największa od 30 lat zmiana w polskim systemie podatkowym była już wielokrotnie nowelizowana. Z początkiem lipca czeka nas kolejna, tym razem przekrojowa nowelizacja, która swoim zasięgiem obejmie naprawdę zdecydowaną większość podatników w Polsce. W ramach lipcowej nowelizacji zostanie zlikwidowana ulga dla klasy średniej, PIT 17% zostanie zmniejszony do 12% dla podatników na skali podatkowej a samotni rodzice jednak rozliczą się wspólnie z dziećmi. Co ważne, udało się finalnie przyjąć korzystną dla samotnych rodziców poprawkę.
W związku z trwającą w Ukrainie wojną, stworzono szczególne regulacje prawne umożliwiające obywatelom Ukrainy zgodny z prawem pobyt na terytorium naszego kraju. Chodzi oczywiście o osoby, które w wyniku działań wojennych zmuszone zostały do opuszczenia swojego kraju i szukania schronienia na terytorium Polski. Ustawa z 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, zwana także specustawą, reguluje kwestie zarówno legalizacji pobytu naszych wschodnich sąsiadów w Polsce, jak też ich zatrudniania. Przepisy specustawy przewidują także szczególne rozwiązania w zakresie warunków wykonywania pracy przez szczególne grupy zawodowe.
Ustawa z 26 stycznia 2022 r. o zmianie ustawy o transporcie drogowym, ustawy o czasie pracy kierowców oraz niektórych innych ustaw wprowadza liczne zmiany dotyczące zasad szeroko pojętego czasu pracy kierowców oraz uwzględnia przepisy umożliwiające egzekwowanie nowych regulacji. Zaproponowano także niezbędne modyfikacje w dotychczas istniejących przepisach, mając na uwadze potrzebę wyeliminowania niejasności oraz poprawę czytelności norm prawnych sprawiających trudności w interpretacji. Przedmiotowe zmiany są niezbędne także w celu prawidłowego dostosowania przepisów krajowych do przepisów wprowadzonych tzw. Pakietem Mobilności.
Od 2 lutego br. kierowcy wykonujący przewozy międzynarodowe nie są w podróży służbowej. Od 1 marca br. inaczej rozlicza się przerwy w prowadzeniu pojazdu w usługach publicznych. Od 29 maja br. ewidencję czasu pracy trzeba będzie prowadzić według przebudowanych zasad.
Można powierzyć pracę obcokrajowcowi na podstawie oświadczenia na 24 miesiące zamiast 6 miesięcy w ciągu kolejnych 12 miesięcy. Umorzenie postępowania w sprawie zezwolenia sezonowego wskutek nieprzedstawienia terminowo kopii ważnego dokumentu uprawniającego cudzoziemca do pobytu w Polsce, spowoduje, że wpis tego dokumentu utraci ważność. Brak obowiązku wnioskowania o nowe zezwolenie na pracę w większej liczbie ustawowych sytuacji.
Wyższy próg przychodów opodatkowanych według stawki 17%, podniesiona kwota zmniejszająca podatek, nowe zwolnienia podatkowe, ulga dla klasy średniej i zniesienie odliczenia 7,75% składki zdrowotnej od podatku to główne zmiany, jakie pracodawcy muszą stosować naliczając kwoty do wypłaty od 1 stycznia 2022 r.