Wzrost minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2019 roku, a wysokość należności pracowniczych

WYNAGRODZENIA SFERA BUDŻETOWA

Od 1 stycznia 2019 r. kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę brutto to 2250 zł. Wynagrodzenie takiej wysokości pracodawcy muszą zapewnić każdemu pracownikowi zatrudnionemu na pełny etat. Wzrost minimalnego wynagrodzenia wiąże się ze zmianą wysokości należności pracowniczych, które są od niej uzależnione. Od kwoty minimalnego wynagrodzenia obliczanych jest wiele świadczeń przysługujących m.in. ze stosunku pracy.

Trzeba pamiętać, że świadczenia będą należne w wyższej wysokości, pod warunkiem, że prawo do nich powstanie w 2019 r.

Wzrost minimalnego wynagrodzenia wpływa również na płace osób zatrudnionych na część etatu. Wynagrodzenia dla osób wykonujących pracę na nie pełny etat muszą wynieść nie mniej niż odpowiednią do ich wymiaru czasu pracy minimalną płacę.

W związku ze wzrostem minimalnego wynagrodzenia wzrosła też wysokość minimalnej stawki za godzinę wykonywania zlecenia lub świadczenia usług (w tym dla jednoosobowych przedsiębiorców) i od 1 stycznia 2019 r. będzie wynosiła 14,70 zł.

Wzrost minimalnego wynagrodzenia oznacza dla pracodawców wzrost kosztów zatrudnienia pracowników w pełnym wymiarze czasu pracy. Koszty wynagrodzenia minimalnego dla pracodawcy w 2019 r. to 2713,73 zł, przy założeniu że składka wypadkowa wynosi 1,8% i na pracownika nie przysługuje ulga w opłacaniu składek na FP i FGŚP.

Od minimalnego wynagrodzenia zależny jest dodatek za pracę w nocy. Od nowego roku będzie wynosił on za godzinę pracy:

  • 2,56 zł w styczniu

  • 2,81 w lutym i grudniu,

  • 2,68 zł w marcu, kwietniu, maju, sierpniu i wrześniu,

  • 2,96 zł w czerwcu i listopadzie,

  • 2,45 zł w lipcu i październiku.

Nie mniej niż 2250 zł za pełny miesiąc dla pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy wyniesie wynagrodzenie za czas gotowości do pracy i przestój.

Nie niższe niż 2250 zł będzie odszkodowanie za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu, mobbing lub dyskryminację.

Dla pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy, wynagradzanego w inny sposób niż stałą stawką miesięczną nie niżeszą niż najniższe wynagrodzenie, jest wynagrodzenie gwarancyjne za niewykonywanie pracy z powodu rozkładu czasu pracy.

Natomiast odprawa z tytułu zwolnień grupowych nie może przekroczyć 33 750 zł, tj. 15-krotności minimalnego wynagrodzenia.

Kwoty wolne od potrąceń, przy założeniu podstawowych kosztów uzyskania przychodów i kwoty zmniejszającej podatek kształtują się następująco:

  • 1633,78 zł (100% minimalnego wynagrodzenia) – w przypadku potrąceń niealimentacyjnych,

  • 1225,34 zł (75% minimalnego wynagrodzenia) – w przypadku potrąceń zaliczek pieniężnych udzielonych pracownikowi,

  • 1470,40 zł (90% minimalnego wynagrodzenia) – w przypadku kar pieniężnych.

Minimalna podstawa wymiaru zasiłku chorobowego nie może być niższa niż 1941,52 zł, czyli kwoty będącej różnicą minimalnego wynagrodzenia za pracę i składki na ubezpieczenia społeczne finansowanej przez pracownika, tj. 13,71%).

Opr. red.

Przypisy