ODPOWIEDŹ
Pracodawca ma obowiązek przyjąć do pracy po tak długim okresie jedynie pracownika przywróconego do pracy przez sąd, tylko w przypadku, kiedy uległ on wypadkowi lub przebywał na zwolnieniu lekarskim lub zaistniała inna przeszkoda uniemożliwiająca mu powrót do pracy (np. konieczność ratowania dobytku pracownika w trakcie powodzi).
UZASADNIENIE
Generalnie pracownik przywrócony do pracy powinien zgłosić się do jej wykonywania niezwłocznie, nie później niż wciągu 7 dni. Takie rozwiązanie wynika z treści art. 48 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (dalej: k.p.). Przepis ten przewiduje, że pracodawca może odmówić ponownego zatrudnienia pracownika, jeżeli w ciągu 7 dni od przywrócenia do pracy nie zgłosił on gotowości niezwłocznego podjęcia pracy.
Wskazany w tym przepisie termin zgłoszenia się pracownika do pracy może ulec przedłużeniu, gdy pracownik jest niezdolny od pracy wskutek zdarzeń niezalenych od niego. Przykładem niezależnego od pracownika naruszenia tego terminu może być jakakolwiek choroba, która skutkować będzie wystawieniem przez lekarza zwolnienia L4, np. z powodu złamania nogi, np. w 6 dniu. Zatem nieistotne jest, to że przyczyna usprawiedliwionego niestawiennictwa do pracy nastąpiła pierwszego czy ostatniego dnia, czy też trwała przez ten cały czas, najważniejsze jest to by wystąpiła ona nie później niż 7 dnia od przywrócenia do pracy przez sąd pracy. Podobnie tę kwestię rozstrzygnął Sąd Najwyższy, który w wyroku z 21 października 2015 r. (sygn. akt IPK 308/14) wskazał, że (…) obowiązek niezwłocznego zgłoszenia przez pracownika przywróconego prawomocnym wyrokiem sądowym do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy ma przede wszystkim znaczenie prawne, a nie faktyczne, co oznacza, że nie zawsze wymagane jest faktyczne podjęcie pracy po prawomocnym przywróceniu do pracy. Przeszkodą w faktycznym podjęciu pracy może być na przykład potwierdzona okresowa niezdolność przywróconego pracownika do pracy lub opór pracodawcy w wykonaniu orzeczenia przywracającego do pracy.
Radosław Michał Stępień
Adwokat i Radca Prawny
Podstawa prawna: art. 48 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz.U. z 2016 r., poz. 1666 z późn.zm.).
