ODPOWIEDŹ
Jeśli pracownik ma być przez pracodawcę oddelegowany do pracy w Holandii musi otrzymać na piśmie nowe warunki pracy i płacy.
UZASADNIENIE
W myśl art. 291 Kodeksu pracy nakłada na pracodawcę obowiązek zawarcia umowy o pracę z pracownikiem skierowanym do pracy na obszarze państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej na okres przekraczający 1 miesiąc, niezależnie od warunków określonych w art. 29 § 1 k.p. Taka umowa powinna określać:
czas wykonywania pracy za granicą;
walutę, w której będzie wypłacane pracownikowi wynagrodzenie w czasie wykonywania pracy za granicą.
Ponadto pracodawca przed skierowaniem pracownika do pracy ma obowiązek poinformowania pracownika na piśmie o warunkach zatrudnienia:
świadczeniach przysługujących z tytułu skierowania do pracy poza granicami kraju, obejmujących zwrot kosztów przejazdu oraz zapewnienie zakwaterowania,
warunkach powrotu pracownika do kraju.
Mimo że przywołany przepis odnosi się do pracownika delegowanego poza UE, to jednak takie samo zastosowanie mieć powinno do pracownika delegowanego do państwa Unii. Wynika to z faktu, że Polska źle implementowała tym celu dyrektywę Rady z 14 października 1991 r. w sprawie obowiązku pracodawcy dotyczącego informowania pracowników o warunkach stosowanych do umowy lub stosunku pracy.
Jednak przy oddelegowaniu pracownika do pracy na terenie Unii należy pamiętać, by zapewnić mu minimalne warunki pracy i płacy, jakie swym obywatelom gwarantuje państwo UE, na terenie którego ma być wykonywana praca. Wynika to z Dyrektywy 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 16 grudnia 1996 r. dotycząca delegowania pracowników w ramach świadczenia usług, która w art. 3 nakazuje zapewnić:
maksymalne okresy pracy i minimalne okresy wypoczynku;
minimalny wymiar płatnych urlopów rocznych;
minimalne stawki płacy, wraz ze stawką za nadgodziny;
warunki wynajmu pracowników, w szczególności przez przedsiębiorstwa zatrudnienia tymczasowego;
zdrowie, bezpieczeństwo i higiena w miejscu pracy;
środki ochronne stosowane w odniesieniu do warunków zatrudnienia kobiet ciężarnych lub kobiet tuż po urodzeniu dziecka, dzieci i młodzieży;
równość traktowania mężczyzn i kobiet, a także inne przepisy w zakresie niedyskryminacji.
Radosław Stępień
Radca prawny, adwokat
Podstawa prawna: art. 29 1 ustawy 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 917 z późn.zm.); art. 1 i art. 2 dyrektywy Rady z 14 października 1991 r. w sprawie obowiązku pracodawcy dotyczącego informowania pracowników o warunkach stosowanych do umowy lub stosunku pracy (Dz.Urz.UE.L Nr 288, str. 32, art. 3 dyrektywy 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 16 grudnia 1996 r. dotycząca delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (Dz.Urz.UE.L 1997 Nr 18 str. 1).
