Odpowiedź
Tak, pracownikowi przysługuje dodatkowe wynagrodzenie roczne za 2019 r.
Uzasadnienie
Pracownik nabywa prawo do dodatkowego wynagrodzenia rocznego w pełnej wysokości po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego. Natomiast pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy pełnego roku kalendarzowego, nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego, pod warunkiem, że okres ten wynosi co najmniej 6 miesięcy. Pojęcie „okres przepracowany” rozumie się jako czas faktycznego wykonywania pracy.
WAŻNE:
Ustawa o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym nie określa terminów takich jak „cały rok kalendarzowy” czy „6 miesięcy”. Należy się więc odwołać do art. 114 Kodeksu cywilnego, który mówi, że jeżeli termin jest oznaczony w miesiącach lub latach, a ciągłość terminu nie jest wymagana, miesiąc liczy się za dni 30, a rok za 365 dni. Zatem, 6 miesięcy to 180 dni (6 x 30).
Do tej liczby dni zalicza się:
- dni faktycznie wykonywanej pracy, zgodnie z ewidencją czasu pracy
- urlop wypoczynkowy, który traktuje się jak czas przepracowany
- niedziele i święta
- dni wolne z tytułu zachowania przeciętnie 5-dniowego tygodnia pracy (np. soboty), a także dni wolne udzielone w zamian za pracę w godzinach nadliczbowych
- dni zwolnienia od pracy udzielone związkowcowi z tytułu udziału w zarządzie organizacji związkowej
Pracownik był zatrudniony przez część ubiegłego roku, więc ewentualne uprawnienie do trzynastki należy sprawdzić ustalając czy zaliczył minimalny okres zatrudnienia tj. 180 dni. U pracownika ta przesłanka została spełniona, co oznacza że nabył prawo do trzynastki (184 dni - 3 dni choroby + 1 dzień dodatkowo przepracowany w wolną sobotę = 182 dni).
Podstawa prawna: art. 2 ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz.1872).
