217
W regulaminie wynagradzania obowiązującym w naszej firmie przewidziano wyższą niż ustawowa stawkę zapłaty za pracę w godzinach nadliczbowych. Ze względu na trudną sytuację firmy chcemy na jakiś czas zawiesić wypłatę tego świadczenia. Czy możemy w ogóle nie płacić za nadgodziny?
ODPOWIEDŹ
Pracodawca musi płacić za pracę w godzinach nadliczbowych bo jest to świadczenie ustalone i określone przez ustawę.
Obowiązek ten dotyczy jednak tylko wysokości dodatku za pracę nadliczbową przewidzianego w przepisach - jeśli pracodawca zapewnia pracownikom wyższe wypłaty z tego tytułu może je obniżyć do poziomu przewidzianego w ustawie.
UZASADNIENIE
Kodeks pracy przewiduje możliwość czasowego zawieszenia stosowania w całości lub w części przepisów prawa pracy, określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.
Jednak nie może to dotyczyć przepisów Kodeksu pracy oraz przepisów innych ustaw i aktów wykonawczych. W praktyce oznacza to, że pracodawca może wycofać się (a i to na ograniczony czas) z respektowania w zasadzie tylko norm zakładowych - ustawowe bądź zawarte w przepisach wykonawczych pozostają poza jego zasięgiem i nie mogą być przez niego zmienione.
W opisanym przypadku mamy do czynienia właśnie z taką normą zakładową opisaną w wewnętrznym akcie prawnym, zgodnie z którą pracodawca zobowiązał się w regulaminie wynagradzania do szczególnego przywileju w postaci swego rodzaju dopłat do obowiązkowej stawki dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych. Prawo pracy dopuszcza by tylko ta część wewnętrznych regulacji mogła zostać zawieszona.
Oznacza to, że pracodawca ma prawo wycofać się z dopłat- wciąż jednak jego obowiązkiem jest wypłacanie tego co się należy pracownikom za dodatkową pracę w wysokości wynikającej wprost z przepisów ogólnie obowiązujących.
Procedura zawieszenia stosowania niektórych przepisów może zostać zastosowana tylko wtedy gdy jest to uzasadnione sytuacją finansową pracodawcy.
Ocena czy okoliczności uprawniają do czasowego zawieszenia stosowania niektórych przepisów należy do pracodawcy. W wyroku z dnia 6 grudnia 2005 r (sygn. akt III PK 91/05) Sąd Najwyższy stwierdził, że: „Sytuacja finansowa pracodawcy, stanowiąca podstawę zawieszenia stosowania przepisów prawa pracy (art. 91 i art. 24127 k.p.) lub postanowień umów o pracę (art. 231a k.p.) nie podlega kontroli sądu”.
W uzasadnieniu do tego wyroku skład...
Aby uzyskać dostęp do całości, kup prenumeratę
