Oskładkowanie świadczenia urlopowego

Odpowiedź

Nie stanowią podstawy wymiaru składek ZUS świadczenia urlopowe, wypłacane na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy o ZFŚS – do wysokości nieprzekraczającej rocznie kwoty odpisu podstawowego określonej w tej ustawie. Jednakże, nadwyżka wypłaconego świadczenia urlopowego w kwocie ponad ustaloną w ustawie o ZFŚS powinna być ujęta w podstawie wymiaru składek ZUS.
Świadczenie urlopowe wypłacone z ZFSS stanowi przychód pracownika, który to nie korzysta ze zwolnienia od podatku, zatem podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie

Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych
Zasady dotyczące świadczeń urlopowych uregulowane są w ustawie z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. 
Pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty mogą tworzyć Fundusz Socjalny lub mogą wypłacać świadczenie urlopowe. 
Fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych.
Wysokość odpisu podstawowego w roku 2019 wynosi:

• na jednego zatrudnionego 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę wyższą i jest to kwota 1.229,30 zł,
• na jednego pracownika młodocianego wynosi w pierwszym roku nauki 5%, w drugim roku nauki 6%, a w trzecim roku nauki 7% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego – odpowiednio są to kwoty: 163,91 zł, 196,69 zł i 229,47 zł,
• na jednego pracownika wykonującego prace w szczególnych warunkach lub prace o szczególnym charakterze – w rozumieniu przepisów o emeryturach pomostowych, wynosi 50% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego – jest to kwota 1639,07 zł,

Wysokość odpisu podstawowego może być zwiększona o 6,25% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, na każdą zatrudnioną osobę, w stosunku do której orzeczono znaczny lub umiarkowany stopień niepełnosprawności – w kwocie 204,88 zł.
Pracodawcy sprawujący opiekę socjalną nad emerytami i rencistami, w tym także ze zlikwidowanych zakładów pracy, mogą zwiększyć Fundusz o 6,25% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego, na każdego emeryta i rencistę uprawnionego do tej opieki – w kwocie 204,88 zł.
Przeciętne wynagrodzenie miesięczne ogłasza Prezes Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” nie później niż do dnia 20 lutego każdego roku. 
W 2019 r. przez przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej należy rozumieć przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej w drugim półroczu 2013 r. ogłoszone przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Jest, to kwota 3278,14 zł. 
Niemniej trzeba zauważyć, że w przypadku pracodawcy zatrudniającego mniej niż 50 osób wypłata świadczenia urlopowego nie jest obowiązkowa. Pracodawca zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty może zamieścić klauzulę 
o niewypłacaniu świadczenia urlopowego w układzie zbiorowym pracy, a w sytuacji nieobjęcia pracowników takim układem – w regulaminie wynagradzania. W przypadku braku regulaminu wynagradzania pracodawca powinien poinformować pracowników o niewypłacaniu tego świadczenia w pierwszym miesiącu roku kalendarzowego.

Składki ZUS od świadczenia urlopowego

Świadczenie urlopowe przysługuje tylko osobom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę. Świadczenie się w wysokości nieprzekraczającej odpisu podstawowego odpowiedniego do rodzaju zatrudnienia pracownika, tj.: pracowników zatrudnionych w normalnych warunkach, pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych, młodocianych. 
Wysokość świadczenia wypłacanego każdemu pracownikowi nie może przekroczyć kwoty ustalonej proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy pracownika. Przy czym pracowniom młodocianym przysługuje świadczenie urlopowe niezależnie od wymiaru czasu pracy.
Świadczenie urlopowe wypłacane jest każdemu pracownikowi raz w roku kalendarzowym pod warunkiem korzystania przez niego z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni. Świadczenie to wypłacane jest nie później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego. Należy zaznaczyć, że możliwa jest wcześniejsza wypłata świadczenia urlopowego niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie przez pracownika urlopu.
 

Zwolnienie z oskładkowania świadczenia urlopowego do wysokości odpisu podstawowego wynika z ustawy o ZFŚS oraz Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.
Dodać trzeba, że jeśli pracodawca wypłaci pracownikowi świadczenie urlopowe wyższe niż określona w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, to nadwyżka ponad tę kwotę musi być ujęta w podstawie wymiaru składek ZUS.

Przykład
Pracownik zatrudniony na umowę o pracę na pełen etat w sierpniu 2019 r. otrzymał wynagrodzenie za pracę w kwocie 3500 zł. Pracodawca w terminie określonym w ustawie o ZFŚS wypłacił świadczenie urlopowe w kwocie 1500 zł brutto. Odpis podstawowy na etat w 2019 r. wynosi 1229,30 zł.
Zatem, świadczenie urlopowe wypłacone zostało w kwocie wyższej od kwoty ustalonej w ustawie o  ZFŚS.
1500 zł – 1229,30 zł = 270, 70 zł
Nadwyżkę w kwocie 270,70 zł należy ująć w podstawie wymiaru składek za ten miesiąc.
 

Świadczenie urlopowe a podatek dochodowy od osób fizycznych

Na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pracodawcy, obowiązani są jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych pracodawców przychody min. ze stosunku pracy. Za przychody min. ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne. Zatem, w tej kategorii przychodów należy ująć wypłacone pracownikowi świadczenie urlopowe.
Należy dodać, że ustawodawca nie objął zwolnieniem od podatku świadczeń urlopowych, a tylko wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Zaznaczyć trzeba, że świadczenie urlopowe nie jest stricte działalnością socjalną, o której mowa w art. 2 ustawy o ZFŚS.
 

Podstawa prawna: art. 2, art. 3, art. 5, art. ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2019 r. poz. 1352); § 2 ust. 1 pkt 19 i 21 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. (Dz. U. z 2017 r. poz. 1949); komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia  18  lutego 2014 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w 2013 r. i w drugim półroczu 2013 r. (M.P. z 2014 r., poz. 158); art. 12 ust. 1, art. 21 ust. 1 poz. 67, art. 31 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r. poz. 1509).