0
996
Pracownik ma 55 lat. Został zatrudniony w lutym 2020 roku na pełen etat. W tym też miesiącu poszedł na 7 dni zwolnienia lekarskiego. Wcześniej u innego pracodawcy pracował na umowę o pracę. Ze świadectwa pracy wynika, że w styczniu 2020 roku był również na zwolnieniu lekarskim. Okres zwolnienia wynosił 10 dni. Czy niezdolności do pracy pracownika należy sumować? Czy pracownikowi należy wypłacić wynagrodzenie chorobowe czy zasiłek chorobowy?
Odpowiedź
Tak, niezdolności do pracy z tytułu choroby trzeba sumować. Pracownikowi, który ukończył 55 lat pracodawca wypłaca wynagrodzenie chorobowe za 14 dni zwolnienia lekarskiego. Po tym okresie pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy, który jest finansowany przez ZUS.
Uzasadnienie
W treści świadectwa pracy wydawanego pracownikowi w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest obowiązany zamieścić nie tylko informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, ale także inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych (u nowego pracodawcy) i uprawnień z ubezpieczenia społecznego (art. 97 § 1 i 2 Kodeksu pracy).
Ważne
Jedną z informacji niezbędnych do ustalenia uprawnień pracowniczych u nowego pracodawcy jest m.in. informacja o liczbie dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie, zgodnie z art. 92 Kodeksu pracy w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy.
Stosownie do art. 92 Kodeksu pracy, za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek m.in. choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną – trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego – pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu. Wynagrodzenie za czas choroby oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy; wynagrodzenie to nie przysługuje w przypadkach, w których pracownik nie ma prawa do zasiłku chorobowego.
Natomiast za czas niezdolności do pracy, trwającej łącznie dłużej niż 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia, trwającej łącznie dłużej niż 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy na zasadach określonych w odrębnych przepisach tj. w ustawie z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (art. 92 § 4 k.p.).
Zatem, zawarta w świadectwie pracy informacja o liczbie dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie, o którym mowa w art. 92 k.p., w roku kalendarzowym, w którym ustał jego stosunek pracy jest niezbędna do ustalenia okresu wypłaty tego wynagrodzenia przez nowego pracodawcę.
Wobec powyższego pracownik, który ukończył 50 lat i stał się niezdolny do pracy z powodu choroby, ma prawo do wynagrodzenia chorobowego ze środków pracodawcy przez okres do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, jak i do co najmniej 80% wynagrodzenia. 80% wysokości wynagrodzenia obowiązuje również w okresie pobytu pracownika w szpitalu..
Czasami pracownik zachowuje prawo do 100 proc. wynagrodzenia chorobowego, np. gdy niezdolność pracownika, który ukończył 50. rok życia, została spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub w drodze z pracy lub powstała wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów.
W konsekwencji, od 15. dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym, pracownikowi który ukończył 50. rok życia przysługuje prawo do zasiłku chorobowego finansowanego ze środków funduszu ubezpieczeń społecznych.
Ważne
Zasiłek chorobowy przysługuje pracownikowi, który ukończył 50. rok życia przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy nie dłużej jednak niż przez 182 dni.
Przykład
Pracownik ma 55 lat. Będąc zatrudnionym na umowę o pracę u innego pracodawcy w styczniu 2020 roku przebywał 10 dni na zwolnieniu lekarskim. Od lutego 2020 roku jest zatrudniony przez nowego pracodawcę. W tym miesiącu wykorzystał 7 dni zwolnienia lekarskiego.
W związku z tym za pierwsze 14 dni (tj. 10 dni u poprzedniego pracodawcy + 4 dni u obecnego pracodawcy) niezdolności do pracy pracownikowi. przysługują następujące świadczenia chorobowe w wysokości 80 proc. podstawy wymiaru: wynagrodzenie chorobowe – za 14 dni, oraz zasiłek chorobowy – za 3 dni.
Podstawa prawna: art. 92 § 1, 4 ustawy z 26 czerwca 1974 r Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz.U. z 2019 r. poz. 1040 z późn.zm.); art. 4 ust. 1 pkt 1, art. 4 ust. 3 pkt 2 i 3, art. 6 ust. 2, art. 8 i art. 11 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz.U. z 2019 r. poz. 645); § 2 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r. poz. 1289).
