ODPOWIEDŹ
Pracownik będzie miał prawo do tzw. trzynastki za 2019 r. proporcjonalnie do okresu przepracowanego, pod warunkiem, że przepracuje efektywnie do 31 grudnia 2019 r., tj. z wyłączeniem okresów np. niezdolności do pracy, przynajmniej 6 miesięcy.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 2 ust.1 ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej, pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w pełnej wysokości po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego.
Tak więc, nabycie prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego uzależnione jest od okresu przepracowanego u pracodawcy w danym roku. (zgodnie z art.3 ustawy z 12 grudnia 1997 r. trzynastka nie będzie przysługiwała pomimo przepracowania wymaganego okresu jeśli pracownik ma nieusprawiedliwioną nieobecności w pracy trwającą dłużej niż dwa dni, stawił się do pracy lub przebywał w niej w stanie nietrzeźwości; otrzymał karę dyscyplinarną wydalenia z pracy lub ze służby, rozwiązano z nim umowę o pracę bez wypowiedzenia z jego winy).
Ustalając okres zatrudnienia, należy przyjąć, że miesiąc pracy upływa w dniu bezpośrednio poprzedzającym dzień, który datą odpowiada dniowi, w którym pracownik został zatrudniony. Sposób ustalania terminów określonych w kodeksie cywilnym nie ma zastosowania do okresów, od których zależy nabycie uprawnień pracowniczych.
Prawo do trzynastki może - jak wyżej - przysługiwać do pełnej wysokości świadczenia, ale także proporcjonalnie. Skoro Państwa pracownik nie przepracuje pełnego roku kalendarzowego, może nabyć prawo do trzynastki w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego, pod warunkiem, że efektywnie przepracuje co najmniej 6 miesięcy. Tak stanowi art. 2 ust. 2 ustawy z 12 grudnia 1997 r. - pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, nabywa prawo do wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego, pod warunkiem, że okres ten wynosi co najmniej 6 miesięcy.
Jak wspomniano wcześniej, bardzo ważne jest, aby przy liczeniu okresów uprawniających do „trzynastki” nie stosować sposobu liczenia terminów określonych w Kodeksie cywilnym. Zarówno w orzecznictwie sądowym, jak i zgodnie ze stanowiskiem Departamentu Prawa Pracy w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, zasady obliczania okresu pracy warunkującego nabycie uprawnień pracowniczych są zawarte w postanowieniach prawa pracy odbiegają od reguł prawa cywilnego. Dlatego też staż pracy obliczany w miesiącach i latach upływa w przeddzień dnia odpowiadającego liczbie dnia początkowego, a nie w dniu odpowiadającym liczbie lub nazwie dnia początkowego.
Ważne
Warunkiem uzyskania prawa do trzynastki jest przepracowanie przynajmniej 6 miesięcy w danym roku kalendarzowym. Do wyjaśnienia pozostaje nam jak rozumieć efektywnie przepracowane 6 miesięcy. Chodzi nie o samo pozostawanie w zatrudnieniu tj. trwanie umowy o pracę ale o obecność w pracy z uwzględnieniem urlopu wypoczynkowego który traktowany jest tak samo jak czas efektywnego świadczenia pracy.
Warto wspomnieć, że w pewnych przypadkach nawet 6 miesięcy efektywnej pracy w roku kalendarzowym nie jest niezbędne aby nabyć prawo do trzynastki, dotyczy to niektórych sytuacji i grup zawodowych. Należą do nich:
- nauczyciele, w tym akademiccy, z którymi nawiązano stosunek pracy w trakcie roku kalendarzowego, zgodnie z organizacją pracy szkoły,
- zatrudnieni do pracy sezonowej z umowami zawartymi na sezon trwający nie krócej niż trzy miesiące,
- powołani do czynnej służby wojskowej albo skierowani do służby zastępczej,
- osoby, z którymi rozwiązano stosunek pracy w związku z: przejściem na emeryturę, rentę szkoleniową albo rentę z tytułu niezdolności do pracy lub świadczenie rehabilitacyjne, przeniesieniem służbowym, powołaniem lub wyborem, likwidacją pracodawcy albo zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy, likwidacją jednostki organizacyjnej pracodawcy lub jej reorganizacją,
- osoby, które podjęły zatrudnienie: w wyniku przeniesienia służbowego, na podstawie powołania lub wyboru, w związku z likwidacją poprzedniego pracodawcy albo ze zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących tego pracodawcy, w związku z likwidacją jednostki organizacyjnej poprzedniego pracodawcy lub jego reorganizacją, po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej albo po odbyciu służby zastępczej,
- osoby korzystające z urlopów: wychowawczego, z urlopu macierzyńskiego, z dodatkowego urlopu macierzyńskiego, z urlopu ojcowskiego, z urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, z dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, dla poratowania zdrowia, do celów naukowych, artystycznych lub kształcenia zawodowego (dotyczy nauczycieli, w tym akademickich), rodzicielskiego, osoby, których stosunek pracy wygasł w związku z ich śmiercią.
Podstawa prawna: art.2, 3 ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 1872).
