ODPOWIEDŹ
Jednym z najważniejszych obowiązków spoczywających na pracodawcy jest zagwarantowanie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, kluczowa jest także ochrona zdrowia pracowników. Istnieje możliwość uregulowania kwestii długości brody/zarostu i włosów, o ile nie można zagwarantować bezpieczeństwa poprzez stosowanie środków ochrony indywidualnej.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art 226 i 2344 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, obowiązkiem pracodawcy, jest dokonywanie oceny ryzyka zawodowego związanego z wykonywaną pracą oraz stosowania niezbędnych środków profilaktycznych zmniejszających to ryzyko, a także wydawanie szczegółowych instrukcji dotyczących bhp na stanowiskach pracy.
Z kolej do podstawowych obowiązków pracownika – zgodnie z art. 211 Kodeksu pracy, należy przestrzeganie przepisów i zasad bhp, w tym wykonywanie pracy w sposób zgodny z przepisami i zasadami bhp oraz stosowanie się do wydawanych w tym zakresie poleceń i wskazówek przełożonych.
O ile przepisy bhp nie regulują wprost dopuszczalnej długości brody, o tyle z § 60 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, dowiemy się, że pracownicy zatrudnieni przy obsłudze maszyn z ruchomymi elementami nie mogą pracować bez nakryć głowy okrywających włosy. Jeśli jednak pracodawca, wykaże, że długa broda stanowi potencjalne zagrożenie przy pracy z maszyną posiadającą ruchome elementy, może nakazać pracownikowi jej zakrycie z użyciem środków ochrony indywidualnej, a dopiero w razie braku tego rodzaju osłony, powinien sformułować zasady, z których będzie wynikać konieczność strzyżenia brody.
WAŻNE: Pracodawca może uregulować w przepisach wewnątrzzakładowych stosowne ograniczenia co do długości brody czy nakazać noszenie okrycia głowy. W tym przypadku, zarzuty pracowników, że firma nie ma prawa ingerować w te kwestie nie są usprawiedliwione.
W związku z nałożonymi na pracowników obowiązkami dotyczącymi zasłaniania włosów/brody, pracodawca będzie miał zobowiązek dostarczyć pracownikom nieodpłatnie te środki ochrony indywidualnej.
Zasady stosowania środków ochrony indywidualnej wynikają z załącznika nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracodawca może dostarczyć pracownikowi jedynie środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności, które są określone w ustawie z 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności oraz w wydanym na jej podstawie rozporządzeniu Ministra Gospodarki z 21 grudnia 2005 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej. Potwierdzeniem spełnienia ww. wymagań jest oznakowanie środków ochrony indywidualnej znakiem CE. Jeśli zatrudniacie Państwo co najmniej 20 pracowników, to zgodnie z art. 1041 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy, zapisy dotyczące zasad wyposażenia w środki ochrony indywidualnej powinny znaleźć się w układzie zbiorowym pracy lub regulaminie pracy.
Podstawa prawna: § 60 ust.2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jednolity: Dz.U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn.zm.); art. 104(1) § 1 pkt 1, 211, 226 i 2344 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r – Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 917 z późn.zm.); ustawa z 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (tekst jednolity: Dz.U. z 2017 r. poz. 1226); rozporządzenie Ministra Gospodarki z 21 grudnia 2005 r. w sprawie zasadniczych wymagań dla środków ochrony indywidualnej (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 259, poz. 2173).
