ODPOWIEDŹ
Pracownik nie nabył prawa do urlopu wypoczynkowego za 2018 r. Nie nabył go także proporcjonalnie za 2019 r. skoro nie stawił się w pracy. Tak czy inaczej pracownik powinien poczekać na Państwa odpowiedz w przedmiocie udzielenia urlopu co samo w sobie stanowi istotne naruszenie obowiązków pracowniczych i Mozę stanowić podstawę wyciągnięcia przez Państwa konsekwencji.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 1552 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, w przypadku pracowników powracających do pracy u dotychczasowego pracodawcy w ciągu roku kalendarzowego po trwającym co najmniej 1 miesiąc okresie urlopu bezpłatnego albo urlopu wychowawczego przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze proporcjonalnym do okresu pozostałego do końca danego roku kalendarzowego lub zatrudnienia w danym roku kalendarzowym - przy umowach na czas określony.
Przy urlopie wychowawczym , urlop wypoczynkowy nie ulegnie jednak obniżeniu, jeśli pracownik najpierw nabył prawo do urlopu wypoczynkowego w danym roku kalendarzowym (z dniem 1 stycznia), a dopiero potem skorzystał z urlopu wychowawczego. Zatrudniony zachowuje wtedy prawo do pełnego wymiaru urlopu wypoczynkowego – zarówno wtedy, gdy wróci do pracy w tym samym roku kalendarzowym, jak i gdy pozostanie na urlopie wychowawczym do końca roku i dłużej.
Jeśli z kolei Państwa pracownik przebywał na wychowawczym przez cały 2018 r., to w ogóle nie nabył prawa do urlopu wypoczynkowego.
Co do urlopu bezpłatnego, gdyby przypadł po nabyciu przez pracownika prawa do urlopu wypoczynkowego w danym roku kalendarzowym, to wymiar urlopu pracownika powracającego do pracy w ciągu tego samego roku kalendarzowego uległby proporcjonalnemu obniżeniu, chyba że przed rozpoczęciem tego okresu pracownik wykorzystałby urlop w przysługującym mu lub w wyższym wymiarze.
Natomiast zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop - jeżeli okresy nieobecności w pracy wymienione w art. 1552 § 1 Kodeksu pracy, obejmują części miesięcy kalendarzowych, przy proporcjonalnym obniżeniu wymiaru urlopu wypoczynkowego, zgodnie z art. 1552 § 2 Kodeksu pracy, za miesiąc uważa się łącznie 30 dni.
Ważne jest, że do proporcjonalnego obniżenia urlopu wypoczynkowego dojdzie tylko w przypadku absencji z powodu urlopu trwającego łącznie co najmniej 1 miesiąc. Tych urlopów może być teoretycznie kilka krótkich, choć w praktyce rzadko występują, niemniej po osiągnięciu 30 dni, urlop wypoczynkowy należałoby obniżyć.
Gdyby Państwa pracownik stawił się do po zakończeniu urlopu bezpłatnego do pracy, to nabyłby prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze proporcjonalnym (6/12 z 26 dni).
Warunkiem pomniejszenia urlopu wypoczynkowego byłby powrót pracownika do pracy. Zgodnie bowiem z nadal aktualną uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 25 września 1980 r. (sygn. akt V PZP 2/80) w razie rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy w czasie bezpłatnego urlopu trwającego dłużej niż miesiąc - pracownikowi nie wykonującemu pracy od dnia 1 stycznia z powodu urlopu bezpłatnego nie przysługuje prawo do urlopu wypoczynkowego za rok kalendarzowy, w którym ustało zatrudnienie, a zatem i prawo do ekwiwalentu za ten urlop.
Podsumowując, pracownikowi nie przysługuje urlop wypoczynkowy, a jego nieobecność można potraktować jako nieusprawiedliwioną ze wszystkimi konsekwencjami.
Podstawa prawna: art. 1552 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz.U. z 2019 r., poz. 1040); art. § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (tekst jednolity: Dz.U. z 1997 r. Nr 2, poz. 14)
