ODPOWIEDŹ
Podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego stanowi średnie miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres od czerwca 2018 do maja 2019 r., czyli nie tylko z obecnego angażu, ale również z poprzedniej umowy o pracę.
UZASADNIENIE
Podstawę wymiaru zasiłku, nie tylko chorobowego, ale również opiekuńczego, stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym zaistniała konieczność osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny. Za wynagrodzenie uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku, uważa się przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia społeczne, finansowanych ze środków pracownika.
Do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się wynagrodzenie uzyskane przez pracownika u płatnika składek w okresie ubezpieczenia chorobowego, z tytułu którego przysługuje zasiłek. Od tej zasady jest wyjątek, który dotyczy przypadku przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę w trybie określonym w art. 231 Kodeksu pracy. Wówczas podstawę wymiaru zasiłku ustala się na podstawie wynagrodzenia uzyskanego u poprzedniego i aktualnego płatnika składek. W pozostałych przypadkach, podstawę wymiaru zasiłku stanowi wynagrodzenie uzyskane wyłącznie u aktualnego płatnika składek.
Ale i tu może wystąpić sytuacja szczególna, która ma związek z okresem ubezpieczenia u tego samego pracodawcy, ale z różnych umów o pracę. Konkretnie chodzi o wariant, kiedy pracownik nabywa prawo do zasiłku w czasie trwania aktualnego stosunku pracy trwającego mniej niż 12 miesięcy, a wcześniej był już zatrudniony u tego pracodawcy. Pytanie, czy liczy się do podstawy zasiłkowej również wynagrodzenie z tej wcześniejszej, zakończonej umowy o pracę. Otóż, to zależy czy mamy do czynienia z ciągłością zatrudnienia i ubezpieczenia chorobowego.
WAŻNE:
Jak wynika z komentarza ZUS do ustawy zasiłkowej, przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku przysługującego pracownikowi zatrudnionemu bez przerwy u tego samego pracodawcy na podstawie kolejno po sobie następujących umów o pracę, wynagrodzenie wypłacone z tytułu tych umów sumuje się. Nie traktuje się jako przerwy w ubezpieczeniu przerwy przypadającej na dzień ustawowo wolny od pracy.
Ta zasada ma w tym przypadku zastosowanie. Jedna umowa o pracę zakończyła się bowiem 30 kwietnia, a kolejna została zawarta 2 maja czyli po dniu wolnym świątecznym 1 maja. Nie ma więc przerwy w ubezpieczeniu chorobowym, a to oznacza, że wynagrodzenie z poprzedniej umowy (za okres 11 miesięcy) wraz z wynagrodzeniem z umowy obecnej (za 1 miesiąc – maj) zbuduje podstawę zasiłku opiekuńczego.
I końcowa uwaga – gdyby kolejna umowa o pracę została zawarta na innych warunkach w zakresie wymiaru czasu pracy (np. na niepełny etat), to wówczas należałoby ustalić podstawę zasiłku wyłącznie z wynagrodzenia za maj, a więc z nowej umowy i wielkości etatu po zmianie.
Podstawa prawna: art. 3 pkt 3, art. 36, art. 40 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz.U. z 2017 r. poz. 1368 z późn.zm.).
