0
861
Zawarliśmy porozumienie z pracownikami o zmniejszeniu im etatów o 20%. Część z nich była objęta tym rozwiązaniem od początku maja do końca sierpnia, a pozostali – od lipca do końca listopada br. Jak w związku z tym obliczać wysokość przysługujących im świadczeń urlopowych, które nadal wypłacamy, mimo możliwości zawieszenia ich wypłat?
ODPOWIEDŹ
Wysokość świadczenia urlopowego musi być określona proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy, jakim pracownicy są objęci w dniu ustalania świadczenia.
UZASADNIENIE
Pracodawca zatrudniający na 1 stycznia danego roku kalendarzowego mniej niż 50 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty może zdecydować o wypłacaniu świadczeń urlopowych (art. 3 ust. 3 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, dalej: ustawa zfśs).
W takim przypadku dokonuje wypłaty raz w roku tym pracownikom, którzy wykorzystają w danym roku kalendarzowym urlop wypoczynkowy w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych. Realizuje ten obowiązek nie później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego (art. 3 ust. 5-5a ustawy zfśs).
Dotyczy to także okresu stanu zagrożenia epidemicznego/epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, jeśli pracodawca nie korzysta z zawieszenia wypłat. Ma do tego prawo na podstawie art. 15ge ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej: specustawy). Musi jednak spełniać warunek spadku obrotów gospodarczych w rozumieniu art. 15g ust. 9 specustawy lub istotnego wzrostu obciążenia funduszu wynagrodzeń, o jakim mowa w art. 15gb ust. 2 specustawy.
WAŻNE: Pracodawca może zawiesić wypłatę świadczeń urlopowych maksymalnie do końca okresu stanu zagrożenia epidemicznego/epidemii.
Specustawa pozwala także pracodawcy obniżyć pracownikom wymiar czasu pracy o maksymalnie o 20% i nie więcej niż do 1/2 etatu na mocy porozumienia zawartego ze związkami zawodowymi, a gdy ich u niego nie ma – z przedstawicielami pracowników (art. 15g i art. 15gb specustawy).
Taki ruch obniża wysokość świadczenia urlopowego. Jego górny limit to wprawdzie wartość odpisu podstawowego, określonego odpowiednio do rodzaju zatrudnienia pracownika. Jednak według art. 3 ust. 4 w zw. z art. 5 ust. 2–3 ustawy zfśs, dla pracowników pracujących w warunkach normalnych lub szczególnych oraz wykonujących prace o szczególnym charakterze musi być określana proporcjonalnie do wymiaru ich czasu pracy. Jeśli zatem pracownik w chwili ustalania dla niego świadczenia urlopowego jest zatrudniony na zmniejszonym etacie z powodu koronawirusa, wysokość tego świadczenia ma być liczona adekwatnie do wymiaru tego etatu. Takie stanowisko zajął również resort pracy.
INTERPRETACJE URZĘDOWE: Jeśli pracodawca wypłacający świadczenie urlopowe skorzystał z przywołanej regulacji (art. 15g ust. 1 i 8 i art. 15gb ust. 1 specustawy – przypis autorki) i obniżył pracownikom kodeksowy wymiar czasu pracy maksymalnie o 20%, to wysokość świadczenia urlopowego byłaby ustalana z uwzględnieniem obowiązującego pracownika w dniu ustalania wysokości świadczenia, obniżonego w stosunku do kodeksowego, wymiaru czasu pracy.
Podstawa prawna: art. 3 ust. 3 i ust. 4-6 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r. poz. 1070); art. 15g, art. 15gb, art. 15ge ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 z późn.zm.).
