ODPOWIEDŹ
Tak, pracownik jest już pełnoprawnym ubezpieczonym i świadczeniobiorcą, co oznacza że obowiązuje go minimalna podstawa zasiłkowa wynosząca w 2019 r. 1941,52 zł.
UZASADNIENIE
Po ukończeniu nauki zawodu umowa zawarta w celu przygotowania zawodowego zawarta na czas nieokreślony przekształca się w „zwykłą” umowę o pracę. Oznacza to, że stosunek pracy nie ustał, a wykwalifikowany absolwent staje się normalnym pracownikiem, do którego stosuje się przepisy kodeksu pracy. Zmianie ulegają warunki nie tylko pracy, ale również płacowe. Nie może wynosić mniej niż minimalne wynagrodzenie za pracę.
Jako praktykant osoba otrzymywała wynagrodzenie stanowiące odpowiedni do roku nauki procent przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej w poprzednim kwartale. W razie choroby pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe przez łącznie 33 dni niezdolności do pracy w roku kalendarzowym, a począwszy od 34 dnia – zasiłek chorobowy z ubezpieczenia społecznego. Dotyczy to również pracownika młodocianego.
Podstawą wymiaru wynagrodzenia oraz zasiłku chorobowego jest średnie miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc zachorowania.
Przez wynagrodzenie należy rozumieć przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe, finansowanych ze środków pracownika. Ponieważ osoba pozostaje cały czas w ubezpieczeniu chorobowym z tytułu stosunku pracy, przekwalifikowanie pracownika młodocianego na pracownika „dorosłego” nie wpływa na kwestie ustalenia podstawy zasiłkowej.
Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego należy ustalić z okresu marzec 2017 – luty 2018 r. W okresie od marca do sierpnia 2018 r. był w III roku nauki. Jego wynagrodzenie stanowiło 6% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Dopiero od września 2018 r. ma krajową pensję minimalną. Zatem, nawet bez przeliczeń wiadomo, że po zsumowaniu pensji za cały wskazany okres przeciętne miesięczne wynagrodzenie będzie niższe od minimalnej podstawy zasiłku wynoszącej obecnie 1941,52 zł.
To oznacza, że podstawę tę należy podnieść do tego minimum.
Podstawa prawna: art. 36 ust. 1, art. 45 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1368 ze zm.).
