Odpowiedź
Zdaniem Ministerstwa Finansów ”jeżeli pracodawca skorzystał ze zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne pracowników, tzn. pobrał składki z wynagrodzenia pracowników i ich nie odprowadził do ZUS, to w takiej sytuacji nie poniósł wydatków z tym związanych. W konsekwencji nie rozpatruje tych składek w kategorii kosztów uzyskania przychodów”. Zatem, w kosztach uzyskania przychodów należy ująć koszty wynagrodzenia pracownika za miesiąc marzec pomniejszone od zwolnione składki zus finansowane przez pracownika.
Uzasadnienie
Składki na ubezpieczenia społeczne można podzielić według ich finansowania, co oznacza że składki ZUS pracowników:
- finansowane w części przez pracodawcę - stanowią koszt pracodawcy z tytułu składek ZUS,
- finansowane w części przez pracownika - stanowią koszty wynagrodzeń pracodawcy.
Zauważyć trzeba, że składki ZUS pracowników związane są z datą wypłaty wynagrodzenia pracownikom. Jeżeli, wypłata wynagrodzenia nastąpiła w prawidłowym terminie to do kosztów uzyskania przychodu pracodawca ma prawo zaliczyć koszty wynagrodzeń, w tym składki ZUS finansowane przez pracowników, do miesiąca, którego te wynagrodzenia dotyczyły, tj. wynagrodzenie za marzec wypłacone w marcu – koszty wynagrodzeń ujęte w marcu. Jeśli termin wynagrodzenia nie zostanie zachowany, to pracodawca koszty wynagrodzeń może zaliczyć do kosztów podatkowych dopiero w miesiącu, w którym dokonał faktycznej wypłaty wynagrodzeń.
Składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracodawcę mogą również być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne wynagrodzenia, ale tylko w przypadku, gdy pracodawca dokona ich zapłaty do ZUS w terminie do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu obrachunkowym.
WAŻNE: W myśl, art. 31zo ustawy „covidowej” na wniosek płatnika składek zwalnia się z obowiązku opłacania nieopłaconych należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych, należne za okres od 1 marca 2020 r. do 31 maja 2020 r., wykazanych w deklaracjach rozliczeniowych złożonych za ten okres.
Zatem, że jeżeli pracodawca naliczył składki związane z zatrudnieniem pracowników, które powinny być finansowane przez niego, i ich nie odprowadził do ZUS, to w takiej sytuacji nie poniósł wydatków z tym związanych. W konsekwencji nie rozpatruje tych składek w kategorii kosztów uzyskania przychodów.
A także, jeżeli pracodawca skorzystał ze zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne pracowników, tzn. pobrał składki z wynagrodzenia pracowników i ich nie odprowadził do ZUS, to w takiej sytuacji również nie poniósł wydatków z tym związanych. W konsekwencji również nie rozpatruje tych składek w kategorii kosztów uzyskania przychodów.
Należy także dodać, że można odliczyć, przy wyliczaniu miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń ze stosunku pracy, składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne pobrane przez płatnika, ale nieprzekazane do ZUS w sytuacji, kiedy składki nie podlegają wpłacie do ZUS, w związku ze zwolnieniem, o którym mowa w art. 31zo ustawy COVID-19, bowiem art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b tejże ustawy wskazują na składki pobrane przez płatnika ze środków podatnika. Zatem, przy obliczeniu zaliczki na podatek przez płatnika, należałoby dokonać obniżenia pobranych składek społecznych i zdrowotnych. Zwolnienie, o którym mowa w art. 31zo ustawy COVID-19 dotyczy płatnika, a nie odnosi się do sytuacji prawnopodatkowej pracownika, która nie uległa w tym obszarze zmianie.
WAŻNE: Jeżeli pracodawca pobrał z dochodu pracownika składki na ubezpieczenia społeczne, których nie przekazał do ZUS, to o ich kwotę może pomniejszyć dochód zatrudnionego dla potrzeb obliczenia zaliczki na PIT. Pracodawca zmniejsza także zaliczkę na podatek o pobraną ze środków pracownika kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne (nie więcej niż 7,75% podstawy wymiaru tej składki). W tej sytuacji bowiem pracownik zapłacił ze swojego dochodu składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne;
Natomiast, jeżeli pracodawca nie tylko nie odprowadził do ZUS składek w części finansowanej przez pracownika, lecz także ich nie potrącił z przychodów pracownika, to od kwoty brutto należy obliczyć podatek od dochodów pracownika.
Podsumowując, jeżeli Czytelnik skorzystał ze zwolnienia z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne oraz zdrowotne pracowników i pobrał składki z wynagrodzenia pracowników, i ich nie odprowadził do ZUS, to nie poniósł wydatków z związanych z przedmiotowymi składkami. Wobec tego Czytelnik nie może składek obliczonych i nieprzekazanych ująć w kosztach podatkowych.
Podstawa prawna: art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy 13 października 1998 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2019 r. poz. 1387 z późn.zm.); art. 31zo ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn.zm.).
