Odpowiedź
Pracodawca ma do wyboru:
- wypłacenie pracownikowi za wynagrodzenie za przepracowane godziny w dniu zwolnienia oraz wynagrodzenie chorobowe za jeden dzień lub
- wypłacenie pełnego wynagrodzenia za ten dzień zwolnienia lekarskiego – w tym przypadku wynagrodzenie chorobowe nie przysługuje.
Uzasadnienie
Wynagrodzenie chorobowe wypłaca się za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy.
Świadczenie z tytułu choroby dzieli się na dwie grupy:
- wynagrodzenie chorobowe- przysługuje ono wyłącznie osobom zatrudnionym na podstawie stosunku pracy i wypłacane ze środków pracodawcy-podstawą prawną wypłacenia tego wynagrodzenia są przepisy Kodeksu pracy,
- z ubezpieczenia chorobowego- wypłacane są albo przez ZUS bezpośrednio, albo za pośrednictwem płatnika składek chorobowych.
Zgodnie z Kodeksem pracy pracownik, za czas niezdolności do pracy, zachowuje prawo do wynagrodzenia. W zależności od przyczyny niezdolności wysokość tego wynagrodzenia wynosi:
- 80% wynagrodzenia – w przypadku choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,
- 100% wynagrodzenia – gdy pracownik uległ wypadkowi w drodze do pracy lub z pracy albo gdy pracownica jest chora w czasie ciąży,
- 100% wynagrodzenia – w przypadku konieczności poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów.
Wynagrodzenie chorobowe wypłacane w przypadku niezdolności do pracy, która trwa łącznie do 33 dni w danym roku kalendarzowym, a przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia – okres wypłaty wynagrodzenia chorobowego wynosi do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego.
Po tym okresie pracownikowi przysługuje już zasiłek chorobowy z ubezpieczenia społecznego.
Ważne
Wynagrodzenie chorobowe, oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy.
W celu jego obliczenia, ustalonego w stawce miesięcznej w stałej wysokości, za przepracowaną część miesiąca, jeżeli pracownik za pozostałą część tego miesiąca otrzymał wynagrodzenie określone w art. 92 Kodeksu pracy, miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez 30 i otrzymaną kwotę mnoży przez liczbę dni nieobecności pracownika w pracy z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby. Tak obliczoną kwotę odejmuje się od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc, o czym mówi § 11 rozporządzenia w sprawie ustalania wynagrodzenia.
Analogicznie brzmią przepisy dotyczące zasiłku chorobowego, który przysługuje za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy.
Ważne
Zasiłek chorobowy nie przysługuje za okresy niezdolności do pracy, w których ubezpieczony na podstawie przepisów wynagradzaniu zachowuje prawo do wynagrodzenia.
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem okresu powyżej, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia.
Ważne
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego za jeden dzień niezdolności do pracy stanowi jedna trzydziesta część wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru zasiłku.
Ustala się ją z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy.
W celu obliczenia wynagrodzenia, ustalonego w stawce miesięcznej w stałej wysokości, za przepracowaną część miesiąca, jeżeli pracownik za pozostałą część tego miesiąca otrzymał wynagrodzenie określone w art. 92 Kodeksu pracy, miesięczną stawkę wynagrodzenia dzieli się przez 30 i otrzymaną kwotę mnoży przez liczbę dni wskazanych w zaświadczeniu lekarskim o czasowej niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby. Tak obliczoną kwotę wynagrodzenia odejmuje się od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc.
Należy zauważyć, że przepisy dotyczące wynagrodzenia chorobowego bądź zasiłku chorobowego nie przewidują wypłaty świadczenia chorobowego za część dnia orzeczonej niezdolności o pracy spowodowanej chorobą. Należy także podkreślić, że lekarz stwierdza niezdolność w dniach, a nie w godzinach. A na podstawie Kodeksu pracy, wynagrodzenie przysługuje pracownikowi za wykonaną pracę. Pracownik nie może zrzec się tego prawa.
Zatem należałoby przyjąć, że jeżeli pracodawca wypłaci pracownikowi wynagrodzenie tylko za przepracowane godziny w dniu zwolnienia, to za ten dzień pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego bądź zasiłku chorobowego. Jeżeli jednak pracodawca wypłaci pracownikowi za dzień zwolnienia całą stawkę dzienną ( pomimo, że przepracował tylko 5 godzin) świadczenie chorobowe nie przysługuje.
Przykład
14 maja 2019 r. po przepracowaniu 5 godzin pracownik udał się do lekarza i otrzymał za ten dzień zwolnienie – 1 dzień. Pracodawca wypłacił wynagrodzenie za przepracowane 5 godziny dnia choroby, zatem pracownik nabył prawo do wynagrodzenia chorobowego za ten dzień zwolnienia.
Przyjmijmy, że wynagrodzenie pracownika w stałej miesięcznej wysokości wynosiło 3000 zł, wówczas podstawę wymiaru świadczenia chorobowego stanowiła – 2588,70 zł. Za maj pracownik uzyskał wynagrodzenie obliczone w następujący sposób:
- Za pracę: 3000 zł : 30 = 100 zł
- 100 zł x 1 dzień = 100 zł
- 3000 zł – 100 zł = 2900 zł
- 3000 zł : 168 godz. (maj) = 17,86 zł
- 17,86 zł x 5 godz.= 89,30 zł
- 2900 zł +89,30 zł = 2983,30 zł – wynagrodzenie za pracę
- za czas choroby: 2588,70 (3000 zł x13,71%) x 80% : 30 = 69,03 zł (stawka dzienna)
- 69,03 zł x 1 dzię =69,03 zł – wynagrodzenie chorobowe
Jeśli pracodawca postanowił, że za dzień zwolnienia lekarskiego wypłaci wynagrodzenie za cały dzień (pomimo przepracowania przez pracownika 5 godzin) wówczas nie ma obowiązku wypłacania wynagrodzenia chorobowego za ten dzień.
Podstawa prawna: ustawa z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz.U. z 2019 r. poz. 645); ustawa z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz.U. z 2018 r. poz. 917 z późn.zm.).