Pracownik ma prawo do ekwiwalentu urlopowego jeśli nie wykorzysta przysługującego mu urlopu wypoczynkowego w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy. Aby prawidłowo ustalić wielkość ekwiwalentu urlopowego konieczny jest tzw. współczynnik urlopowy, za pomocą którego ustala się ekwiwalent za 1 dzień urlopu. Współczynnik ten ustalany jest corocznie i ma zastosowanie przy obliczaniu ekwiwalentu, do którego pracownik nabył prawo w ciągu tego roku kalendarzowego.
Wartość współczynnika urlopowego służącego do obliczania ekwiwalentu pieniężnego za 1 dzień urlopu wypoczynkowego dla pracowników zatrudnionych w pełnym miesięcznym wymiarze czasu pracy ustala się, odejmując od liczby dni w danym roku kalendarzowym łączną liczbę przypadających w tym roku niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy. Następnie otrzymany wynik należy podzielić przez 12, czyli:
[365 dni roku – (52 niedziele + 10 dni świątecznych + 52 dni wolne)] : 12 = 20,92.
Dla pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy wartość współczynnika ustaloną dla zatrudnionych na cały etat obniża się proporcjonalnie do wymiaru ich czasu pracy i wynosi ona odpowiednio:
• dla pracowników zatrudnionych na 1/2 etatu - 10,46 (20,92 × 1/2), • dla pracowników zatrudnionych na 1/4 etatu - 5,23 (20,92 × 1/4), • dla pracowników zatrudnionych na 3/4 etatu - 15,69 (20,92 × 3/4), • dla pracowników zatrudnionych na 1/3 etatu - 6,97 (20,92 × 1/3).
