Ustalenie zasiłku chorobowego dla zleceniobiorcy

Odpowiedź

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu niebędącemu pracownikiem stanowi przeciętny miesięczny przychód za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
Jeżeli zleceniobiorca nie przepracował roku, to podstawa wymiaru zasiłku stanowi przeciętny miesięczny przychód za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia chorobowego, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% podstawy wymiaru. Wysokość świadczenia wynosi 80% podstawy za czas niezdolności do pracy wskutek choroby tj. [(przeciętny miesięczny przychód – 13.71% x przeciętny miesięczny przychód) x 80%] : 30 = zasiłek chorobowy za dzień choroby, zasiłek za dzień choroby x suma dni choroby = zasiłek chorobowy.

Uzasadnienie

Dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu podlegają na swój wniosek osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 wykonujące pracę min. na podstawie umowy zlecenia. Do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego osobę zatrudnioną na podstawie umowy zlecenia zgłasza zleceniodawca.
Pokreślić trzeba, że nie podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym osoby, które są uczniami szkół ponadpodstawowych lub studentami, do ukończenia 26 lat.
Na podstawie ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa ubezpieczony dobrowolnie nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego – jeżeli jest ubezpieczony dobrowolnie. Do okresów ubezpieczenia chorobowego wlicza się poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego. Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.
Zasiłek chorobowy przysługuje również osobie, która stała się niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli niezdolność do pracy trwała bez przerwy co najmniej 30 dni i powstała:

1. nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego;
2. nie później niż w ciągu 3 miesięcy od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego – w razie choroby zakaźnej, której okres wylęgania jest dłuższy niż 14 dni, lub innej choroby, której objawy chorobowe ujawniają się po okresie dłuższym niż 14 dni od początku choroby.

Do tego okresu zasiłkowego, wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy oraz okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.
Natomiast, do okresu zasiłkowego nie wlicza się okresu niezdolności do pracy przypadającego w okresie, gdy ubezpieczony dobrowolnie nie nabył prawa do zasiłku chorobowego tj. czas przed upływem 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego.
Standardowy miesięczny zasiłek chorobowy wynosi 80% podstawy wymiaru zasiłku, a za okres pobytu w szpitalu. wynosi 70% podstawy wymiaru zasiłku. Jednakże, miesięczny zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu od 15 do 33 dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia, wynosi 80% podstawy wymiaru zasiłku.
Natomia...