ODPOWIEDŹ
W tym przypadku nie będzie konieczności przeliczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Podstawę należałoby przeliczyć po dostarczeniu zwolnienia po upływie pełnych trzech miesięcy kalendarzowych tj. gdyby kolejna niezdolność do pracy powstała począwszy od 1 listopada 2018 r.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 36 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, wysokość wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy i zasiłku, zależy od podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem, którą stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.
Natomiast zgodnie z art.43 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, nie ma potrzeby ustalania podstawy zasiłku na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe. Przez pojęcie „miesiąc kalendarzowy” należy rozumieć pełen miesiąc kalendarzowy po ostatnim dniu wypłaty zasiłku.
Przy ustalaniu podstawy wymiaru, okres pobierania wynagrodzenia chorobowego jest traktowany tak samo jak okres pobierania zasiłku (patrz wyrok Sądu Najwyższego z 5 kwietnia 2005 r. sygn. akt. I UK 372/04).
Jak wynika z powyższego, dla przeliczania podstawy zasiłku nie ma znaczenia, o jakiego rodzaju świadczenie (zasiłek) się ubiegamy, istotna jest za to długość przerwy pomiędzy okresami wypłacanych świadczeń.
Podstawa prawna: art. 36,43 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2017 r. poz. 1368 z późn.zm.).
