Jak uzupełnić dodatkowe wynagrodzenie roczne przy obliczaniu podstawy zasiłku

Zasiłki i świadczenia socjalne

Pracownik jednostki budżetowej zachorował w grudniu. Poza wynagrodzeniem zasadniczym oraz dodatkiem stażowym przysługuje mu dodatkowe wynagrodzenie roczne (trzynastka). W 2017 r., za który została wypłacona trzynasta pensja pracownik przepracował 172 dni robocze, a był obowiązany przepracować 250 dni. Pobierał wynagrodzenie i zasiłek chorobowy za 68 dni oraz zasiłek opiekuńczy za 10 dni. Trzynastka została o te należności pomniejszona i wyniosła za czas przepracowany 2 250 zł. Jak wliczyć ten składnik do zasiłku za grudzień?

ODPOWIEDŹ

Wynagrodzenie dodatkowe za 2017 r. zostało zmniejszone o dni niezdolności do pracy z powodu choroby i sprawowania opieki. Wypłacone pracownikowi wynagrodzenie roczne, po pomniejszeniu o kwoty potraconych składek, należy uzupełnić do kwoty, jaką pracownik otrzymałby, gdyby przepracował cały rok. Po uzupełnieniu wynagrodzenie to wynosi 2822,50 zł [(2250 zł – 13,71%) : (172 dni x 250 dni)].

UZASADNIENIE

Składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy dłuższe niż miesiąc, do których pracownik nie zachowuje prawa w okresie pobierania zasiłku, zmniejszane proporcjonalnie w związku z usprawiedliwioną nieobecnością w pracy zgodnie z przepisami płacowymi, podlegają uwzględnieniu w podstawie wymiaru zasiłku, po uzupełnieniu zgodnie z ogólnymi zasadami.

W przypadku wynagrodzenia zmiennego uzupełnienia dokonuje się poprzez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze, przez liczbę dni przepracowanych i pomnożenie przez liczbę dni, które ubezpieczony był obowiązany przepracować w danym okresie.

Dodatkowe wynagrodzenie roczne (tzw. trzynastka) jest składnikiem rocznym. Może być uzupełnione z zastosowaniem metody przewidzianej dla zmiennych składników wynagrodzenia, tj. kwotę otrzymanego składnika rocznego, po pomniejszeniu o kwotę potraconych składek, dzieli się przez liczbę dni przepracowanych w roku kalendarzowym oraz mnoży przez liczbę dni, którą pracownik przepracowałby w roku kalendarzowym. Jednak można również skorzystać z metody przewidzianej dla stałych składników wynagrodzenia.

Trzynastka może być wtedy przyjęta w kwocie, którą pracownik otrzymałby, gdyby w danym roku kalendarzowym nie chorował, a wiec w kwocie odpowiadającej 8,5% sumy pełnego wynagrodzenia, które pracownik otrzymałby w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługiwało to wynagrodzenie.

Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego należy uwzględnić przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracownika za okres od grudnia 2017 r. do listopada 2018 r. oraz 1/12 cześć uzupełnionego dodatkowego wynagrodzenia rocznego, wypłaconego za poprzedni rok kalendarzowy czyli 2017 r.

 

Podstawa prawna: art. 37 ust. 2, art. 42 ust. 3 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz.U. z 2017 r. poz. 1368 z późn.zm.).

Przypisy