ODPOWIEDŹ
Zatrudnienie na zastępstwo osoby w miejsce pracownika, który jest wprawdzie obecny w pracy, ale zastępuje innego nieobecnego pracownika, tj. tzw. „zastępstwo piętrowe” jest niedopuszczalne.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 25 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy można zawrzeć z pracownikiem umowę na czas określony, której podtypem jest umowa na zastępstwo pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności.
Specyfiką umowy na zastępstwo jest to, że umowa taka rozwiązuje się w dacie powrotu pracownika zastępowanego do pracy albo w dacie rozwiązania umowy pracownika zastępowanego. Umowę na zastępstwo można również wypowiedzieć z zachowaniem okresów wypowiedzenia, o których mowa
2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy;
1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy;
3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.
Problemem opisany w zadanym pytaniu był przedmiotem sprawy rozpatrywanej przez Sąd Najwyższy, który w wyroku z 17 maja 2016 r. (sygn. akt II PK 99/15), uznał, że nie jest dopuszczalne zawarcie umowy o pracę na zastępstwo obecnego w pracy pracownika, który zastępował pracownika nieobecnego
Warto w tym miejscu podkreślić, że nie ma przeszkód żeby stosować zastępstwo polegające na tym, że zatrudnia się na zastępstwo pracownika, który jest zatrudniony na zastępstwo i jest nieobecny w pracy.
W razie powrotu pierwszego z zastępowanych pracowników, rozwiążą się automatycznie umowy o prace dwóch pozostałych, a w przypadku powrotu pierwszego z zastępujących rozwiąże się automatycznie umowa osoby, którą zastępuje. Co ważne w treści umów o zastępstwo należy wskazywać, którego z pracowników (z imienia i nazwiska) się zastępuje.
Bartosz Drozdowicz
Radca prawny
Podstawa prawna: art. 25 § 1, 36 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 917 z późn.zm.).
