Odpowiedź
W pierwszym przypadku, świadczenia chorobowe zostały ustalone prawidłowo. W drugim również wyliczenie jest bezbłędne.
UZASADNIENIe
Ad.1
Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby, trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Do okresu 33 dni (lub odpowiednio 14 dni) choroby wlicza się poszczególne okresy niezdolności do pracy w roku kalendarzowym, bez względu na ewentualne przerwy między nimi czy liczbę nawiązanych w ciągu roku stosunków pracy przez ubezpieczonego.
Pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego począwszy od 34. dnia (lub odpowiednio 15. dnia) niezdolności do pracy w roku kalendarzowym.
Jeżeli nieprzerwana niezdolność do pracy przypada na przełomie roku kalendarzowego, a w dniu 31 grudnia pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego, od 1 stycznia pracownikowi przysługuje nadal zasiłek chorobowy za cały okres tej nieprzerwanej niezdolności do pracy (pkt 6 komentarza ZUS do ustawy zasiłkowej). Oznacza to, że za okres od 19 listopada do 21 grudnia 2017 r. (o ile była to pierwsza niezdolność w ubiegłym roku) pracownikowi przysługiwało wynagrodzenie chorobowe z funduszy pracodawcy na podstawie art. 92 k.p. Natomiast za okres od 22 grudnia 2017 r. do 10 stycznia 2018 r. przysługiwał zasiłek chorobowy.
Jeżeli pracownik znowu zachoruje, to będzie mu przysługiwało wynagrodzenie chorobowe za łącznie 33 dni choroby, gdyż dopiero po zakończeniu nieprzerwanej niezdolności płatnej zasiłkiem, otworzył się nowy limit na 2018 r.
Ad. 2
Pracownik został zatrudniony od 2 października 2017 r. a więc od pierwszego roboczego dnia tego miesiąca. Jest to więc pełny miesiąc ubezpieczenia chorobowego. Pracownik zachorował w styczniu 2018 r. Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego za 4 dni należy więc ustalić z okresu październik - grudzień 2017 r.
Za październik przyjmujemy wynagrodzenie w pełnej miesięcznej stawce, gdyż podlega ono uzupełnieniu. Pracownik przebywał na urlopie bezpłatnym, ale przepracował zapewne ponad połowę obowiązującego go czasu pracy. Jest to podstawa do dopełnienia wynagrodzenia do kwoty jaką by uzyskał gdyby pracował przez cały miesiąc. Do podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego przyjmuje się przychód po odliczeniu części składkowej finansowanej przez pracownika - 13,71%.
2352 zł - 13,71% = 2 029,54 zł
2029,54 zł : 30 = 67,65 zł
67,65 zł x 80% = 54,12 zł - stawka dzienna chorobowego
54,12 zl x 4 dni = 216,48 zł
Przy stawce wynagrodzenia w stałej miesięcznej wysokości, stanowiącej jedyny składnik płacowy, nie ma potrzeby sumowania przychodu za wszystkie miesiące i dzielenia go przez liczbę tych miesięcy by uzyskać średnią wartość miesięcznego wynagrodzenia.
Wystarczy kwotę z umowy o pracę pomniejszyć o 13,71%, a wynik wyjdzie ten sam.
Izabela Nowacka
Specjalistka w zakresie prawa pracy i ubezpieczeń społecznych
Podstawa prawna:<em> art. 32 ust. 1 pkt 1a ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz.U. z 2016 r. poz. 1368); </em>art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (tekst jednolity: Dz.U. z 2016 r. poz. 157 z późn.zm.); par. 29 ust. 1 pkt 4 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 8 grudnia 2015 r. w sprawie zakresu informacji o okolicznościach mających wpływ na prawo do zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa lub ich wysokość oraz dokumentów niezbędnych do przyznania i wypłaty zasiłków (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 87).
