Odpowiedź
W danym roku kalendarzowym pracownik uzyskuje prawo do urlopu na ten rok kalendarzowy. Prawo do urlopu roku następnego pracownik uzyska, gdy nadejdzie ten rok. Zatem, pracodawca nie może udzielić urlopu wypoczynkowego „akonto” roku następnego, ponieważ w roku bieżącym nie istnieje prawo do urlopu na rok następujący po roku bieżącym.
Uzasadnienie
Pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego.
Pracownik podejmujący pracę po raz pierwszy, w roku kalendarzowym, w którym podjął pracę, uzyskuje prawo do urlopu z upływem każdego miesiąca pracy, w wymiarze 1/12 wymiaru urlopu przysługującego mu po przepracowaniu roku.
Prawo do kolejnych urlopów pracownik nabywa w każdym następnym roku kalendarzowym.
Wymiar urlopu wynosi:
20 dni - jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat;
26 dni - jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat.
Wymiar urlopu dla pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika, biorąc za podstawę wymiar urlopu określony w § 1; niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia.
Do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się z tytułu ukończenia:
- zasadniczej lub innej równorzędnej szkoły zawodowej - przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 3 lata,
- średniej szkoły zawodowej - przewidziany programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 5 lat,
- średniej szkoły zawodowej dla absolwentów zasadniczych (równorzędnych) szkół zawodowych - 5 lat,
- średniej szkoły ogólnokształcącej - 4 lata,
- szkoły policealnej - 6 lat,
- szkoły wyższej - 8 lat.
WAŻNE:
Okresy nauki nie podlegają sumowaniu.
Jeżeli pracownik pobierał naukę w czasie zatrudnienia, do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się bądź okres zatrudnienia, w którym była pobierana nauka, bądź okres nauki, zależnie od tego, co jest korzystniejsze dla pracownika.
Zatem, wymiar urlopu w danym roku kalendarzowym, ustalony na podstawie stażu pracy oraz wykształcenia, nie może przekroczyć wymiaru powyższych wymiarów.
Jednakże pracodawca ma uprawnienia do wydłużenia normy urlopu bowiem postanowienia umów o pracę oraz innych aktów, na których podstawie powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy, o czym mówi art. 18 kodeksu pracy.
Zgodnie zasadą główna, pracodawca udziela urlopu wypoczynkowego pracownikowi w tym roku kalendarzowym, w którym uzyskał do niego prawo. Zatem, pracodawca nie ma możliwości zgodnego z prawem udzielenia pracownikowi urlopu „akonto” przyszłego roku kalendarzowego czyli udzielenia w danym roku kalendarzowym urlopu wypoczynkowego na poczet urlopu, do którego pracownik nabędzie prawo dopiero z dniem 1 stycznia następnego roku kalendarzowego oraz następnych lat.
Trzeba dodać, że pomimo zasady głównej zawartej w art. 161 Kodeksu pracy pracodawca udzieli pracownikowi urlopu wypoczynkowego „akonto” przysługującego w przyszłości, do którego pracownik nabędzie prawo w przyszłości, to należy uznać, że pracodawca naruszył prawo. Zatem porozumienie pracodawcy i pracownika w tej kwestii jest nieważne, co oznacza że pracownik może domagać się w następnym roku całego przysługującego urlopu za ten rok.
Podsumowując, jeśli pracownik wykorzystał cały urlop w bieżącym roku, pracodawca nie ma prawa w roku 2019 r. do udzielenia „akonto” urlopu wypoczynkowego za rok 2020, chyba że wewnętrzne regulaminy w zakładzie pracy zwiększają roczny wymiar urlopów ponad limity określone w Kodeksie pracy.
Podstawa prawna: art. 18, art. 152, art. 153, art. 154, art. 155, art.161 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz.U. z 2019 r. poz. 1040 z późn.zm.).
